De inspiratie mag vrijelijk stromen terwijl de woorden tevoorschijn komen. Alsof de gouden kooi eindelijk van het slot mag komen en de inhoud de wereld mag verkennen. Want deze gouden kooi is waar ik mij af en toe in verstop. Achter het goede leven en de glimlach, terwijl er diep van binnen een onrust opbouwt. Deze onrust is aanwezig sinds ik mij kan herinneren toen 3 jaar geleden mijn relatie uitging. Ik moest mijzelf hervinden. Het was een tijd van…
De vermoeidheid zet door in het nietsvermoedende bestaan dat men het leven noemt. Een aaneenschakeling van van slecht slapen, onrustig voelen en gedachten die blijven rond zoomen als een wolk brommende bijen. Toepasselijk voor dit prachtige lenteweer van de afgelopen weken. Het bied enige verlichting in onze quarantine tijd, nu het Coronavirus voorlopig een blijvertje is. Ik weet niet waardoor dit alles zo komt. Ik voel mijn sterke veroordeling om dit alles te voelen. Ik kan het niet goed laten…
Wat is de reden voor het rondzwerven en geen idee hebben wat te doen? Kan het zijn dat de ongemakkelijkheid van uit een diepe bron van zelf afwijzing komt? Het lijkt een patroon te zijn waarin ik weer alleen ben, moe ben, en verder niet veel te doen heb, en dan weer naar boven komt zetten alsof het lange tijd onderdrukt is. De energie is weg. Ontwikkeling staat still. Denkende aan de kostbaarheid van de tijd doet mij opleven. Dan…